Να εξ έλθουμε...
Συχνά αναρωτίεμαι τι είναι χειρότερο;
Η πραγματικότητα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε λόγω του χρέους, της ανοργανοσιάς και της κρίσης;
'Η μήπως αυτή η ακατάσχετη τρομολαγνεία που κοντά ένα χρόνο τώρα προμηνύει το τέλος κόσμου;
Το πιο δύσκολο κομμάτι κατά τη γνώμη μου αυτήν την περίοδο είναι να κρατάς καθαρό μυαλό και συναίσθημα από την απελπισία που μας ποτίζουν καθημερινά. Γι' αυτό κάθε φορά που διαβάζω κάποιο άρθρο που καταγράφει μια καθαρή άποψη και προσεγγίζει λίγο διαφορετικα τις καταστάσεις, αντλώ δύναμη. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από ανθρώπους που χρόνια τώρα έχουν κερδίσει το σεβασμό μας με την πρακτική τους.
Αντιγράφο από το άρθρο με τίτλο "To exit" του Γιώργου Γραμματικάκη στο www.protagon.gr
[...] To exit: Από μια Ελλάδα, που σέρνεται πάλι από τις αμαρτίες και την πολιτική της ευτέλεια, στην άλλη Ελλάδα, την παράλληλη Ελλάδα, που δεν έπαυσε να υπάρχει. Εκεί βρίσκεται πάντοτε ο δάσκαλος, που διδάσκει σωστά τα παιδιά ή ο γιατρός, που δεν βλέπει τον πάσχοντα ως χαρτονόμισμα. Στην παράλληλη Ελλάδα ανήκουν οι άνθρωποι της Τέχνης που, συχνά ανέστιοι και πένητες, επιμένουν να δημιουργούν στο θέατρο, στη μουσική, στον κινηματογράφο. Εκεί πάλι ανήκουν όσοι κινητοποιούνται, χωρίς την αυτοπροβολή που επιδιώκουν άλλοι, για το καλό του διπλανού τους, για να διασωθεί μια ομορφιά που χάνεται, για να γίνει η σιωπηρή οργή μας φροντίδα και πράξη.
[...] Είναι ο μόνος τρόπος: Tο exit. Από την Ελλάδα του κενού λόγου και του παροξυσμού, στην άλλη Ελλάδα, που υπάρχει δίπλα μας και μέσα μας. Ενώ όμως τα φωτεινά σήματα δείχνουν τον δρόμο, ας μην νομίσει κανείς ότι είναι εύκολος και ασφαλής. Κυρίως επειδή σε κάθε του στροφή, σε κάθε του πέρασμα, πρέπει να κοιτάζομε κατάματα τους νέους ανθρώπους και να ψιθυρίζομε ένα συγγνώμη.
« Προηγούμενο: 2012-Πάντα ο Ήλιος
Επόμενο: Πρόβλεψη »
0 Σχολια