Ανταγωνισμός και θυμός
Στο δρόμο του άκριτου και άκρατου ανταγωνισμού και του αγώνα για νίκες, πρωτιές, νικητές και εξουσία μας διέφυγε η αιώνια αλήθεια της ζωής...
Ο καθένας μπορεί να θυμώσει -αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο [ή κατάσταση], στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για την σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο -αυτό δεν είναι εύκολο.
Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια (δική μου προσθήκη η αγκύλη).
Ήρθε ο καιρός να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το θυμό δημιουργικά και όχι καταστροφικά ή απλά για να καταγγέλλουμε και να τσακωνόμαστε.
Μεγαλωμένοι σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον που κυριαρχεί η λογική του ανταγωνισμού, φτάσαμε ως εδώ. Στην καλή περίπτωση γεμάτοι θυμό ή απόγνωση στη χειρότερη εκδοχή. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Χρειάζεται και επείγει, λοιπόν, να αλλάξουμε τον τρόπο δράσης μας. Γιατί περιοδικά και στις οικογένειες υπάρχουν διαφωνίες, συγκρούσεις και αντιφάσεις, αλλά όταν εδραιώνεται ο ανταγωνισμός, η έλλειψη σεβασμού, η επιβολή, ο αυταρχισμός και ο εγωισμός, το αποτέλεσμα είναι στρέβλωση και διάλυση. Αντίθετα όταν στα μέλη της οικογένειας επικρατεί αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση, υποστήριξη, συνεργασία και κοινή προσπάθεια, τότε αυτές αναπτύσσονται, εξελίσσονται και ευημερούν.
Η αγορά, σίγουρα, δεν είναι αντίγραφο της οικογένειας αλλά μια παραλλαγή της. Συντίθεται από ανθρώπους που επιλέγουν συμπεριφορές, αξίες, στάσεις ζωής και έχουν επιδιώξεις.
Στο δρόμο λοιπόν του άκριτου και άκρατου ανταγωνισμού και του αγώνα για νίκες, πρωτιές, νικητές και εξουσία, μας διέφυγε η αιώνια αλήθεια της ζωής:
Τα πάντα ρει
Με άλλα λόγια ξεχάσαμε ότι, ο νικητής του τώρα μπορεί εύκολα να γίνει ο χαμένος της επόμενης στιγμής. Στο διαρκή ανταγωνισμό, στην πραγματικότητα δηλαδή, υπάρχουν μόνο προσωρινοί νικητές, ποτέ τελικοί. Τελικός νικητής είναι μόνο η εξέλιξη και η ίδια η ζωή.
Κατά τους νευροεπιστήμονες, ο θυμός είναι το σύμπτωμα που προειδοποιεί για την ανάγκη αλλαγής. Ουσιαστικά, ο θυμός μάς φωνάζει να αναλάβουμε δράση προκειμένου να επιδράσουμε στις καταστάσεις προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε. Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να στραφούμε στη λογική σκέψη αλλάζοντας την ανταγωνιστική οπτική μας και υιοθετώντας επαγγελματικές συμπεριφορές περισσότερο «συνεργατικές».
Ναι, χρειάζονται χρόνια για να γίνουν ορατά στην αγορά τα σημάδια, η επιρροή και τα αποτελέσματα της συνεργασίας. Όμως, το μεγάλο απαρτίζεται από το άθροισμα των μικρών καθημερινών ενεργειών. Όσο θυμόμαστε αυτή την πραγματικότητα, η καθημερινότητα αποκτά νόημα και ουσία και το μέλλον πλησιάζει φιλικό προς εμάς και τους γύρω μας.
Αντίθετα, όταν ξεχνάμε το άθροισμα και λειτουργούμε αποσπασματικά και διασπαστικά προς αυτά που χρειαζόμαστε για να ανθίσουμε, τότε το μέλλον γίνεται απειλητικό. Όπως συμβαίνει στις μέρες μας.
Είναι καιρός να χρησιμοποιήσουμε το θυμό μας (συναίσθημα) και τη λογική μας «στο σωστό βαθμό και με το σωστό τρόπο» για να δημιουργήσουμε και να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε και μας αξίζει.
Έχετε κάποια καλύτερη πρόταση;
« Προηγούμενο: 46 χρόνια. Αυτό που κρατάω
Επόμενο: Τα πρότυπα »
0 Σχολια