Μια διαρκής άσκηση
Η συνεργασία είναι μια διαρκής άσκηση.
Μια άσκηση:
- πειθαρχίας του εγώ στο εμείς
- της ικανότητας επικοινωνίας
- της ουσιαστικής ακρόασης
- κατανόησης του +εργάτη-άλλου, του εαυτού, του διαφορετικού
- υπομονής
- επιμονής
- εστίασης σε αρχές
- εμπιστοσύνης
- σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων
- των ορίων, ανθρωπίνων και καταστάσεων
- δυνατοτήτων και προοπτικών
- μοιράσματος
- δημιουργίας
- σεμνότητας
- ενηλικίωσης
Πρακτικά, η συνεργασία είναι ο μοναδικός δρόμος για όποιον επιθυμεί να αναπτυχθεί, να μεγαλώσει, να προχωρήσει ή/και να ξεχωρίσει επαγγελματικά. Και να έχει νόημα, λόγο ύπαρξης η εργασία και η παραγωγικότητα.
Το αντίθετό του, ο ανταγωνισμός, έχει ως αποτέλεσμα αυτό που ζούμε σήμερα σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο. Αυτιστικά άτομα, μονάδες, ιδιώτες. Μεγάλα εγώ. Αντιπαραγωγικά, κουφά στις ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων που την αποτελούν και ταυτόχρονα την τροφοδοτούν. Στείρα και στεγνά συστήματα που κάποια στιγμή καταρρέουν.
Η συνεργασία, λοιπόν, είναι ο μόνος δρόμος αλλά και η ουσία της ανάπτυξης. Μέσα από τις δυσκολίες της, φέρνει ισορροπία διατηρώντας το μυαλό ανοιχτό, εστιασμένο στη δημιουργία λύσεων και την καρδιά χορτάτη.
Και ευτυχώς, είναι ένας δρόμος που κάθε φορά διαμορφώνεται από όσους επιλέγουν την +εργασία.
Συναφή κείμενα:
« Προηγούμενο: Είναι επιλογή ο φόβος;
Επόμενο: Σχεδόν μισός αιώνας »
0 Σχολια